اج دا آدم زاد مَیں ایویں کوکاں تے کرلاواں- تاجِ مدینہ (2017)

اَج دا آدم زاد مَیں ایویں کوکاں تے کُرلاواں
ست اسماناں ست زمیناں تے اوہناں دیاں چھاواں

اک پاسے سرکار دی شفقت، سب توں اُچی سُچی
اک پاسے ہوون ارباں کھرباں، بھاویں سکّیاں ماواں

اوہناں باجھوں، میرے سنگی ساتھی مینوں دسن
کِنوں دل دے چھالے دسّاں، کِنوں حال سناواں

جنیں قدم مبارک چُمے، کرمانوالی مٹی
اَج دی خوشبو دے نال مہکن اوہ رستے اوہ راہواں

کدوں تہاڈا قاصد آ کے دستک دل تے دئے دا
ادھی راتیں گھر دے اندر لُک لُک نِیر بہاواں

تخت ناں منگاں، تاج ناں منگاں، ناں منگاں مَیں ہیرے
حشر دیہاڑے آل نبی ﷺ دا نوکر مَیں کہلاواں

جدوں مؤذن یا کوئی دوجا، نام محمد لیندا
انگوٹھا مَیں چُم چُم اپنے، اکھیاں دے نال لاواں

روشن کیتے کِنے دیوے، ہر اتھرو دے اندر
نعت دا چانن، میرے رَبّا! اپنی قبرے پاواں

ونڈن پھل حضوری والے، جگنو، خوشبو، شبنم
یاد مدینے دی جد آوے، تڑپاں تے تڑپاواں

ہنجو لفظ پروون میرے، داغ ازل توں دھوون
مَیں ناکارہ شاعر، جگنی، گیت نبی ﷺ دے گاواں

آقا جی ﷺ نوں جا کے بیبا! نعت سنائیں میری
تیرے ناں مَیں لکھ دیواں دا لکھ کروڑ دعاواں

محشر دے میدان دے اندر رحمت مینوں لبھ دی
محشر دے میدان دے اندر بولے میرا ناواں

رات ڈرؤنی اگ دا بھانبھڑ، چار چفیرے کَنڈے
نام نبی ﷺ والے توں بندے ہوسن دور بلاواں

میری پیریں سنگل پا کے ہس دے رہن کپتے
اذن حضوری بخشو مَینوں مَیں آواں تے جاواں

جی کردا اے شام توں لے کے سورج نکلن تائیں
پنجابی دی نعت سنا کے محفل نوں گرماواں

ریاضؔ ستارا چن نشانی میرے پاک وطن دی
آقا جی ﷺ دا کلمہ پڑھیا میرے گوٹھ گراواں